Ongeveer een jaar geleden schreef ik over mijn bezoek aan
Utrecht. Hoe de stad veranderd was, hoe ik door een stad zwierf waar ik de weg
nog wel kende maar waarvan het uiterlijk enorm veranderd was. Afgelopen weekend
was ik er weer. Om te dineren met vrienden en om Utrecht weer tot ‘mijn’ stad
te maken.
Sinds augustus 1996 kom ik in Utrecht, toen begon ik aan de
opleiding journalistiek. Zo uit mijn hoofd heb ik er, met een enkele korte
onderbreking, gewoond sinds 1998. De jaren voor mijn echtscheiding is het
vooral ‘onze’ stad geweest, de stad waar ik mijn ex leerde kennen, waar mijn
kinderen geboren zijn. Waar wij samen waren.
Het is een raar besef door Utrecht te lopen en alle
veranderingen te zien, zonder iemand aan mijn zijde te hebben tegen wie ik kan
zeggen “Weet je nog hoe het uitzicht van het Ledig Erf was, tien jaar geleden” of
“Parbleu, nog even en de Catharijnesingel is weer helemaal terug!” Want als je
nog maar zelden in je stadsjie komt, zijn de veranderingen natuurlijk veel merkbaarder
dan voor je vrienden die er nog wonen.
Maar nu ik weer single ben probeer ik ook mijn Utrecht van
voor die tijd weer terug te halen.
De stad waar ik doorheen zwierf als ik voor de vierde
avond/nacht op rij met de studievereniging in onze stamkroeg had doorgezakt. De
stad waar ik verliefd werd op een lieve eerstejaars geschiedenis met wie ik
nachtelijke wandelingen langs de singels maakte. De stad waar ik uren kon
doorbrengen in de verschillende tweedehands boekwinkels, platenzaken en waar ik
sigaren kocht bij De Oude Tijd op het Janskerkhof.
De stad waar ik voor het eerst geblowd heb met een vriend,
waar ik voor het eerst Koninginnenacht gevierd heb, waar ik vrienden heb leren
kennen die ik nog steeds zie en spreek. De stad die wordt gedomineerd door die
befaamde toren, waarvan je hartsjie toch altijd openspringt als je ‘m weer
ziet. De stad waar ik bij Tivoli nog eens het slachtoffer van zinloos geweld
geworden ben, de stad van Mick o’Connels, De Gasterij en Broadway. De stad waar
ik een wijze uit het oosten ontmoette, een soulmate.
Maar het is natuurlijk niet alleen het terugvinden van mijn
Utrecht van toen, het is ook het ontdekken van mijn Utrecht van nu. Mijn nieuwe Utrecht.
Stad van hippe eetgelegenheden, bijzondere winkeltjes,
studenten, jonge ouders, levensgenieters. De stad die ik afgelopen zomer heb
bezocht met mijn kinderen en die ik in de toekomst nog vaker zal bezoeken met
ze. De stad die ik hopelijk mettertijd kom te bezoeken met een nieuwe partner. Ik kijk uit naar het schrijven van dit nieuwe hoofdstuk.
Ja, ik denk dat het wel goed komt met Utrecht en mij.
Utrecht is mijn oude jas, zit vertrouwd zodra ik ‘m weer aan heb en ontvangt me
nog steeds met open armen. Utereg me stadsjie!
https://www.youtube.com/watch?v=l2PmLKXir9Y
